"Avengers: Endgame" - Review. Το γλυκόπικρο τέλος της 3ης φάσης του MCU. (Part 1 - NO spoilers)

Για πολλούς από εμάς, οι "Εκδικητές", ήταν η πρώτη live action ταινία στην οποία αγαπημένοι μας ήρωες, πήραν ζωή στην μεγάλη οθόνη και πάλεψαν ο ένας στο πλάι στον άλλον. Σε αντίθεση με άλλους αντίστοιχους ήρωες (γκουχ dc comics γκουχ), ετούτοι εδώ είχαν πάντοτε μια ανθρώπινη πλευρά, μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση στον χαρακτήρα τους, και πολλές φορές πεζά, καθημερινά προβλήματα. Εξαίρεση σε αυτό - ευτυχώς - δεν αποτέλεσε "Η Τελευταία Πράξη".

Μετά τον αποδεκατισμό του "Infinity War", οι εναπομείναντες χαρακτήρες, οι οποίοι - ποιητικά - είναι κι οι πρώτοι Αvengers, προσπαθούν να δουν αν και πώς μπορούν να προχωρήσουν τις ζωές τους παρακάτω, ενώ παράλληλα ψάχνουν μια λύση. Ακόμη κι αν ο βασικός τους εχθρός εξακολουθεί να είναι ο Thanos, παραμένει το πρόβλημα της απώλειας των φίλων, συναδέλφων, συγγενών και γενικώς του υπόλοιπου πλανήτη.

Η ταινία τότε χωρίζεται σε δύο πράξεις: στην προσπάθεια να φέρουν πίσω τους ανθρώπους που χάθηκαν και στο να καταστρέψουν τον Thanos και τα πετράδια του μια για πάντα. Στην πορεία αντιμετωπίζουν, φυσικά, ένα σωρό αντιξοότητες, πολλές από τις οποίες προέρχονται (κυριολεκτικά και μεταφορικά) από τους ίδιους τους τούς εαυτούς - ταινία "Avengers" χωρίς να παλέψουν έστω και λίγο ο ένας τον άλλον δεν γίνεται άλλωστε. Καθώς όμως αυτή η ταινία αποτελεί το τέλος μιας εποχής και το τέλος της 3ης φάσης του Marvel Cinematic Universe, οι επιλογές κι οι αποφάσεις που καλούνται να πάρουν οι ήρωες, κλείνουν με όμορφο, σαφή και ταιριαστό τρόπο τις ιστορίες τους.

Αν καλούμαι να σχολιάσω και λίγο το τεχνικό κομμάτι της ταινίας, είτε αυτό αποτελεί σενάριο, είτε σκηνογραφία, είτε μουσική, εγώ έμεινα απόλυτα ευχαριστημένη. Οι σκηνές των μαχών ήταν πολύ ικανοποιητικές, η μουσική υπέροχη, ενώ δεν έλειπε και το καθιερωμένο comic relief που χρειάζεται σε μια γεμάτη συγκινήσεις ταινία. Σεναριακά το νόημα δεν ήταν καθόλου συγκεχυμένο, κάτι το οποίο αποτελεί προσόν όταν η ταινία σε "βομβαρδίζει" με πληροφορίες για σχεδόν 3 συνεχόμενες ώρες. Περισσότερες λεπτομέρειες, στο επερχόμενο ποστ μου για την ταινία με σπόιλερς (αν βλέπετε τις λέξεις "επερχόμενο ποστ" με μπλε γράμματα, σημαίνει ότι μπορείτε να βρείτε τον σύνδεσμό του ποστ εκεί! Αν όχι, κάντε λίγο υπομονή!)

Συνολικά, ακόμη κι αν είχε μερικά αρνητικά αυτή η ταινία, δεν παύει να αφήνει στον θεατή μια γλυκόπικρη γεύση - γλυκιά γιατί βλέπουμε για άλλη μια φορά τους αγαπημένους μας ήρωες χαρακτήρες να παλεύουν για το γενικό καλό, πικρή γιατί ξέρουμε ότι ίσως να είναι η τελευταία φορά που τους βλέπουμε όλους μαζί. "Η Τελευταία Πράξη", όπως κι οι άλλες ταινίες της σειράς, περνάει ένα μήνυμα αισιοδοξίας, συλλογικότητας κι ελπίδας πως, όσο υπάρχουν άνθρωποι που δεν φοβούνται να παλέψουν γι' αυτό που πιστεύουν, τότε ο κόσμος μας θα ζήσει να δει μία ακόμη μέρα.