Βιβλίο: "Το Πρόσωπο του Φόβου" ("The Dark Half") του Stephen King.
Με κίνδυνο να με λιντσάρετε και να σταματήσετε οποιαδήποτε συμπάθεια και διαδραστικότητα μαζί μου και κατ' επέκταση με το blog μου, πρέπει να σας αποκαλύψω ότι "Το Πρόσωπο του Φόβου" είναι το πρώτο βιβλίο που έχω διαβάσει μέχρι τώρα από τον Stephen King. Κι ενώ το βιβλίο δημοσιεύτηκε το 1989 κι είναι πια σε ηλικία γάμου, εγώ θα σας γράψω ένα γενικό review για δύο λόγους: 1) πιστεύω ότι ήταν ένα πολύ ωραίο, καλογραμμένο βιβλίο, το οποίο θα πρότεινα σε όλους να διαβάσουν, και 2) όχι ότι περίμενε εμένα ο Stephen να προμοτάρω τα βιβλία του, αλλά θα ήθελα να αναδείξω και κάτι άλλο εκτός των "IT", "Carrie", "Pet Semetery" και "Το Πράσινο Μίλι".
7/10 ★
Ένα από τα πιο αγαπημένα μου πράγματα σε μια ιστορία, είναι όταν ξεκινάει από ένα συνταρακτικό γεγονός. Δηλαδή, η στιγμή στην οποία εγώ, ο αναγνώστης, μπαίνω στην ζωή του ήρωα δεν μπορεί να είναι απλά ότι ξύπνησε ένα πρωί και πήγε σχολείο. Όταν ο ήρωας όμως υποφέρει από πονοκεφάλους και πρέπει να μπει για εγχείρηση αφαίρεσης όγκου από τον εγκέφαλο του, ναι είναι ένα σημείο αναφοράς αρκετό που με κάνει να θέλω να συνεχίσω να ακολουθώ την ιστορία του.
Από κείνη την ημέρα, ο Θαντ Μπομόν έχει κάτι περισσότερο από μια λευκή ουλή στο μέτωπο του ως υπόλειμμα από αυτήν την επέμβαση. Έχει ένα δεύτερο, πιο "σκοτεινό" εγώ που βγαίνει στην επιφάνεια όταν θέλει να γράψει τα σκοτεινά του μυθιστορήματα. Μετά από μια σειρά φόνων που οδηγούν την αστυνομία στο κατώφλι του Θαντ, εκείνος συνειδητοποιεί ότι αυτό που αφαιρέθηκε εκείνη την ημέρα από τον εγκέφαλο του, ήταν κάτι πολύ περισσότερο, πιο ζωντανό και πιο άρτιο από έναν απλό όγκο. Κάτι από μέσα του, είχε πάρει σάρκα κι οστά έξω από αυτόν και τώρα αναζητούσε...τι; Εκδίκηση; Αναπλήρωση της χαμένης του ζωής; Ο Θαντ, ως συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να ξετυλίξει το κουβάρι του μυστηρίου της ίδιας του της ζωής κάτι που τελικά τον οδηγεί σε αποκαλύψεις που δεν φανταζόταν ποτέ και σε αλήθειες που ίσως να μην ήθελε ποτέ να μάθει.
"Το Πρόσωπο του Φόβου" αποτέλεσε ένα από τα πιο ωραία, μυστηριώδη, τρομακτικά, κι όσο gore χρειαζόταν, βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ μου. Κεφάλαιο παρά κεφάλαιο, ξεκινούσε με έναν καινούριο φόνο και μαρτυρούσε αργά το πώς εμπλεκόταν ο κάθε χαρακτήρας στην ζωή του πρωταγωνιστή και τι θα μπορούσε να του έχει κάνει για να αξίζει αυτή την μοίρα. Χωρίς να ξέρω πολλά για τον Stephen King, σε πολλές στιγμές μου φάνηκε ότι έβαζε λίγο από τον εαυτό του στην προσωπικότητα του Θαντ - κι οι δύο είναι πιο γνωστοί για τα σκοτεινά τους μυθιστορήματα, κι οι δύο έγραφαν με ψευδώνυμο κάποια από τα έργα τους κι η περιγραφή του πώς ο Θαντ ένιωθε να τον καταλαμβάνει κάτι άλλο στην συγγραφή των σκοτεινών έργων του, θα μπορούσε να είναι λίγο πιο ταυτόσημο από απλή φαντασία του συγγραφέα.
Φυσικά το εν λόγω βιβλίο δεν θα μπορούσε να μην έχει γίνει και ταινία! Με πρωταγωνιστή τον πανέμορφο κι υπερταλαντούχο Timothy Hutton - οι πιο νέοι ίσως τον θυμάστε ως τον μεσήλικα πατέρα Hill στην σειρά του Netflix "The Haunting of Hill House" - απέδωσε σε αρκετά μεγάλο βαθμό την ατμόσφαιρα της ιστορίας και μου έδωσε το closure που χρειαζόμουν όταν τελείωσα αυτό το υπέροχο βιβλίο κι άρχισαν τα ρίγη της απεξάρτησης μου από αυτό!
Ο σύνδεσμος του βιβλίου στο Goodreads.
Ο σύνδεσμος της ταινίας στο IMDb.
7/10 ★Ένα από τα πιο αγαπημένα μου πράγματα σε μια ιστορία, είναι όταν ξεκινάει από ένα συνταρακτικό γεγονός. Δηλαδή, η στιγμή στην οποία εγώ, ο αναγνώστης, μπαίνω στην ζωή του ήρωα δεν μπορεί να είναι απλά ότι ξύπνησε ένα πρωί και πήγε σχολείο. Όταν ο ήρωας όμως υποφέρει από πονοκεφάλους και πρέπει να μπει για εγχείρηση αφαίρεσης όγκου από τον εγκέφαλο του, ναι είναι ένα σημείο αναφοράς αρκετό που με κάνει να θέλω να συνεχίσω να ακολουθώ την ιστορία του.
Από κείνη την ημέρα, ο Θαντ Μπομόν έχει κάτι περισσότερο από μια λευκή ουλή στο μέτωπο του ως υπόλειμμα από αυτήν την επέμβαση. Έχει ένα δεύτερο, πιο "σκοτεινό" εγώ που βγαίνει στην επιφάνεια όταν θέλει να γράψει τα σκοτεινά του μυθιστορήματα. Μετά από μια σειρά φόνων που οδηγούν την αστυνομία στο κατώφλι του Θαντ, εκείνος συνειδητοποιεί ότι αυτό που αφαιρέθηκε εκείνη την ημέρα από τον εγκέφαλο του, ήταν κάτι πολύ περισσότερο, πιο ζωντανό και πιο άρτιο από έναν απλό όγκο. Κάτι από μέσα του, είχε πάρει σάρκα κι οστά έξω από αυτόν και τώρα αναζητούσε...τι; Εκδίκηση; Αναπλήρωση της χαμένης του ζωής; Ο Θαντ, ως συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να ξετυλίξει το κουβάρι του μυστηρίου της ίδιας του της ζωής κάτι που τελικά τον οδηγεί σε αποκαλύψεις που δεν φανταζόταν ποτέ και σε αλήθειες που ίσως να μην ήθελε ποτέ να μάθει.
"Το Πρόσωπο του Φόβου" αποτέλεσε ένα από τα πιο ωραία, μυστηριώδη, τρομακτικά, κι όσο gore χρειαζόταν, βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ μου. Κεφάλαιο παρά κεφάλαιο, ξεκινούσε με έναν καινούριο φόνο και μαρτυρούσε αργά το πώς εμπλεκόταν ο κάθε χαρακτήρας στην ζωή του πρωταγωνιστή και τι θα μπορούσε να του έχει κάνει για να αξίζει αυτή την μοίρα. Χωρίς να ξέρω πολλά για τον Stephen King, σε πολλές στιγμές μου φάνηκε ότι έβαζε λίγο από τον εαυτό του στην προσωπικότητα του Θαντ - κι οι δύο είναι πιο γνωστοί για τα σκοτεινά τους μυθιστορήματα, κι οι δύο έγραφαν με ψευδώνυμο κάποια από τα έργα τους κι η περιγραφή του πώς ο Θαντ ένιωθε να τον καταλαμβάνει κάτι άλλο στην συγγραφή των σκοτεινών έργων του, θα μπορούσε να είναι λίγο πιο ταυτόσημο από απλή φαντασία του συγγραφέα.
Φυσικά το εν λόγω βιβλίο δεν θα μπορούσε να μην έχει γίνει και ταινία! Με πρωταγωνιστή τον πανέμορφο κι υπερταλαντούχο Timothy Hutton - οι πιο νέοι ίσως τον θυμάστε ως τον μεσήλικα πατέρα Hill στην σειρά του Netflix "The Haunting of Hill House" - απέδωσε σε αρκετά μεγάλο βαθμό την ατμόσφαιρα της ιστορίας και μου έδωσε το closure που χρειαζόμουν όταν τελείωσα αυτό το υπέροχο βιβλίο κι άρχισαν τα ρίγη της απεξάρτησης μου από αυτό!
Ο σύνδεσμος του βιβλίου στο Goodreads.
Ο σύνδεσμος της ταινίας στο IMDb.
Nice postt
ΑπάντησηΔιαγραφή