8 + 1 πράγματα που με δίδαξε το 2018.

Ξέρω ότι τέτοιου είδους αναρτήσεις ακολουθούν το μοτίβο "[χ] πράγματα που με δίδαξε το 20[χ]", αλλά, αν το έκανα αυτό θα παγίδευα τον εαυτό μου σε μία λούπα η οποία σε 10 χρόνια (πάντα με την ελπίδα ότι θα ζήσει τόσο πολύ το μπλογκ μου) θα με ανάγκαζε να ψάχνω απεγνωσμένα 28 πράγματα που αναμφίβολα δεν θα με είχε διδάξει το 2028. Φυσικά αυτό σημαίνει ότι σε 2 χρόνια θα πάρετε μόνο 2 πράγματα που με δίδαξε το 2020, αλλά έστω 2 είναι καλύτερα από το τίποτα. Αν λοιπόν θέλετε να μάθετε τα 9 πράγματα που έμαθα πέρσι, συνεχίστε παρακάτω:

1. Ότι λατρεύω να δουλεύω.

   Αναμφίβολα, ένα από τα πιο συνταρακτικά πράγματα που μου συνέβησαν την χρονιά που πέρασε, ήταν η εκπόνηση της πρακτικής μου άσκησης. Για μένα ήταν η πρώτη φορά που είχα μια οκτάωρη ανά ημέρα, πενθήμερη ανά εβδομάδα ρουτίνα και το ΛΑΤΡΕΥΑ! Ποτέ δεν μπορούσα να ταυτιστώ με την ανακούφιση του να φεύγεις από την δουλειά Παρασκευή μεσημέρι και να ξέρεις ότι έχεις μπροστά σου δυόμιση μέρες ξεκούρασης κι ελεύθερου χρόνου, κάτι το οποίο με έκανε να εκτιμήσω τόσο τα Σαβ/κα όσο κι ανθρώπους που εργάζονται σε δουλειές που δεν έχουν τέτοιες μίνι διακοπές.

2. Ότι δεν πρέπει να αγχώνομαι για πράγματα που είναι εκτός ελέγχου μου.

   Κυριολεκτικά, το μόνο που σου προσφέρει το άγχος είναι το ότι σε περιορίζει από το να είσαι η καλύτερη έκδοση του εαυτού σου. Εφόσον μπορώ να διαχειριστώ τα πράγματα που είναι εντώς ελέγχου μου, τότε δεν πρέπει να με απασχολούν αυτά που είναι εκτός και σας συμβουλεύω να κάνετε το ίδιο - δεν είναι όλα τα προβλήματα του κόσμου δικά σας. Αφήστε και κάτι για τους άλλους!

3. Ότι αν βάλω κάτι στόχο, το μόνο μου εμπόδιο είναι ο εαυτός μου.

   Είμαι σίγουρη ότι αυτό εφαρμόζεται σε πάρα πολλούς τομείς, αλλά προσωπικά μιλάω για την αλλαγή που κατάφερα να κάνω στο σώμα μου το περασμένο καλοκαίρι *τινάζει μαλλί*. Δεν το λέω σε καμία περίπτωση με αλαζονικό τρόπο, καθώς τη στιγμή που γράφω αυτό το ποστ τρώω πουράκια καπρίς, αλλά την περίοδο που αποφάσισα ότι θέλω να αλλάξω το σώμα μου, ο μόνος που μπορούσε είτε να με οδηγήσει στην απόλυτη πειθαρχία ή απόλυτη απειθαρχία, ήταν ο εαυτός μου. Αφού μπόρεσα εγώ, μπορείτε όλοι.

4. Ότι πρέπει να λέω πιο συχνά "ναι".

   Και ναι, γράφω επίτηδες "πρέπει" έτσι ώστε να θυμάμαι ότι όσες φορές είπα "ναι" ενώ αρχικά σκεφτόμουν να πω "όχι" κατέληξε πολύ καλύτερα απ' όσο φανταζόμουν. Ούσα ένας εξαιρετικά εσωστρεφής κοινωνικά άνθρωπος, πολλές φορές για μένα το να βγω να κάνω κάτι με τους φίλους μου, μού προκαλούσε πραγματική, σωματική κούραση. Για όσους από εσάς δεν είστε έτσι, είμαι σίγουρη ότι σας ακούγεται υπερβολικό, αλλά πιστέψτε με, υπάρχουν κι άλλοι σαν εμένα και το τοπ συναίσθημα μας είναι η ενοχή όταν δεν πάμε κάπου με τους φίλους μας γιατί απλά είναι πάνω από τις δυνάμεις μας. Η δυσκολία είναι να διαχωρίσεις πότε πραγματικά δεν μπορείς να βγεις από το σπίτι και πότε απλά σκυλοβαριέσαι. Στην δεύτερη περίπτωση, πρέπει να πεις "ναι" και να βγεις να σε δει λίγο το φως του ήλιου (ναι ακόμη κ αν είναι νύχτα, το φεγγάρι είναι ετερόφωτο ουράνιο σώμα και φωτίζεται από τον ήλιο - #αστροφυσική.)

5. Ότι τα πράγματα που μου φαίνονται βουνό τώρα, φαίνονται σαν ένας κόκκος σκόνης ένα μήνα αργότερα.

   Το 2018 ξεπέρασα τόσα πολλά πράγματα που τότε μου φαίνονταν ζητήματα ζωής και θανάτου, ενώ τώρα δεν μου φαίνονται ούτε απλοί προβληματισμοί. Παρόλα αυτά, ακόμη και τώρα που έχω να αντιμετωπίσω πράγματα που μου φαίνονται ακατόρθωτα, ξέρω ότι σε λίγο καιρό ούτε θα σκέφτομαι γιατί με κρατούσαν ξύπνια την νύχτα, διότι είναι πράγματα εντός ελέγχου μου κι όση δυσκολία κι αν παρουσιάζουν, ξέρω ότι στο τέλος της μέρας μπορώ να τα διαχειριστώ.

6. Ότι η καλύτερη οδός είναι πάντα η αλήθεια.

Αυτό είναι κάτι που ξέρω ότι το είχα μέσα μου από πάντα, αλλά πρόσφατα άρχισα να εφαρμόζω στην ζωή μου στο έπακρο. Αν σκεφτούμε τι πραγματικά μας κρατάει από το να λέμε αυτό που σκεφτόμαστε, είναι ο φόβος. Λοιπό, εσύ που είχες την ευγενή καλοσύνη να μπεις στο μπλογκ μου σήμερα, μην φοβάσαι. Να λες αυτό που σκέφτεσαι, να είσαι ειλικρινής. Θα νιώθεις καλύτερα κ οι άλλοι θα σε εκτιμούν περισσότερο γιατί θα ξέρουν ότι αν ποτέ χρειαστούν να ακούσουν την αλήθεια, ξέρουν ότι μπορούν να στραφούν σε σένα. Περιόρισε το μόνο σε εκτεταμένως αρνητικά πράγματα που αφορούν κυρίως εξωτερική εμφάνιση. Αν έχεις να δεις κάποιον φίλο σου πολύ καιρό για παράδειγμα, κι όταν τον δεις παρατηρήσεις ότι έχει πάρει λίγο βάρος, μην τον χαιρετίσεις λέγοντας "Πού 'σαι ρε χοντρέ μου?". Ειμαι σίγουρη ότι δεν θα το εκτιμήσει.

7. Ότι πρεπει να καθαριζω πιο συχνα το σπιτι μου.

   Αυτό το έβαλα σαν προσωπική υπενθύμιση για όταν θα μπω να ξαναδιαβάσω το μπλογκ μου κάποια στιγμή, αλλά ελπίζω να παροτρύνει και κάποιον άλλον να καθαρίσει τον χώρο του αν το χρειάζεται! Μην με κρίνετε, πάμε παρακάτω...

8. Ότι αν θέλω κάτι πραγματικά, δεν είναι απλά σωστό να το κυνηγήσω - ΠΡΕΠΕΙ να το κυνηγήσω.

Όπως είπε κι ένας αγαπημένος μου slam poet/rapper, ο George Watsky, “Αν τα στερεότυπα ξεκινούν από έναν κόκκο αλήθειας, τότε τα κλισέ ξεκινούν από έναν βράχο.”. Ένα από τα μεγαλύτερα κλισέ που σε ωθούν να ζήσεις την ζωή που πραγματικά επιθυμείς, είναι το “Κυνήγα τα όνειρά σου!” κι όταν το έκανα, τότε κινήθηκα μερικά βήματα πιο κοντά στην ζωή που θέλω να έχω.

9. Οτι αν κατι αισθάνομαι ενστικτωδώς ότι είναι σωστό, τότε μάλλον είναι σωστό.

   Και τέλος, αλλά όχι λιγότερα σημαντικό, κάτι που με “βασανίζει” πολλά χρόνια, όχι μόνο το 2018. Αυτό το παλιοένστικτό μου, που με κάποιον μαγικό τρόπο ξέρει τα πάντα! Θα έλεγα ότι δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ, αλλά στην πραγματικότητα όταν το αγνοώ έχω φάει πολλές απογοητεύσεις και χρόνο με τον χρόνο μαθαίνω, και πλέον μεταλαμπαδεύω, πώς όταν μια φωνή μέσα μας, μάς μιλάει, καλό είναι να την ακούμε. Τώρα, αν είναι πάνω από μία φωνή...εκεί υπάρχει πρόβλημα.