It's all Greek to me

Την Παρασκευή το βράδυ, έκανα ένα δώρο στον εαυτό μου κ πήγα επιτέλους να δω τις "Μικρές Κυρίες" μαζί με τον Βαλεντίνο μου, τον Timothee "Best-Laurie-Ever" Chalamet . Τι εννοείς ο Τιμ δεν έχει ιδέα ότι υπάρχω; Δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι, όπως " προέβλεψα " κ στο άρθρο μου πριν δω ακόμα την ταινία, ο Timothee ήταν ένας φανταστικός Laurie . Η ταινία, όπως και το βιβλίο, είναι, σαφώς, δοσμένη από την πλευρά της οικογένειας March , αλλά πιο συγκεκριμένα της Jo , οπότε δεν είδαμε πολλά κομμάτια του χαρακτήρα του να ξεδιπλώνονται, όμως από όσα είδαμε ο Timothee ήταν ακριβώς αυτό που έπρεπε να είναι: ένας χαρακτήρας comic relief , ένας πιο ήρεμος Dorian Gray (πιστεύω ότι θα έκανε πάταγο σε αυτόν τον ρόλο), ελαφρώς "τέντυ μπόυς" που αργά ή γρήγορα παίρνει το μάθημα του κι ωριμάζει . Παρόλα αυτά, ένα πρόβλημα που έχω με τον Timothee (κι είναι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα που έχω και με την Emma Watson ) είναι ότι δεν ξεχωρίζει. Είναι φανερό ό...

Αν με ξέρετε προσωπικά, τότε ξέρετε για μένα, μεταξύ άλλων, ότι απεχθάνομαι τον ύπνο. Είμαι χρόνια insomniac , τα όνειρα μου δεν βγάζουν ποτέ νόημα και τέλος πάντων τον θεωρώ τεράστια σπατάλη πολύτιμου χρόνου. Όταν, λοιπόν, τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας, οι παππούδες μου με έβαζαν για ύπνο τα μεσημέρια, εγώ, φυσικά, δεν μπορούσα να κοιμηθώ κι έτσι είχα βάλει στόχο να διαβάσω όλα τα βιβλία της βιβλιοθήκης μας τις ώρες που έπρεπε κανονικά να κοιμάμαι. Αυτή είναι μια μίνι ιστορία ανάμεσα στις άλλες ιστορίες του "Πώς Έγινα Κατά Λάθος Σπασικλάκι της Ποπ Κουλτούρας" , που θα αναλύσουμε σε άλλο ποστ. Ένα από τα βιβλία που διάβασα σε ένα από τα βασανιστικά εκείνα καλοκαίρια, ήταν οι "Μικρές Κυρίες" . Όλη αυτή η εισαγωγή έγινε για να αναφέρω ότι είναι ένα από τα πρώτα βιβλία που διάβασα ποτέ μου και το κρατώ ευλαβικά μες στην καρδιά μου, αλλά ταυτόχρονα, όντας ένα από τα κλασικά , θα ήταν υποκριτικό από μέρους μου να σχολιάσω πόσο ανυπομονώ για την βε...