Βιβλίο: "Ο Κόμης Μόντε Κρίστο" του Αλέξανδρου Δουμά

 7/10 ✪

“Ο Κόμης Μοντεκρίστο”, αποτελεί ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε στα 1844-1845 και βασίζεται, εν μέρει, σε μια αληθινή ιστορία η οποία είχε ταράξει τα νερά της κοινωνίας στην οποία ζούσε ο, ήδη επιτυχημένος τότε, συγγραφέας. Το όνομα του Κόμη εμπνεύστηκε από το αληθινό νησί του Μοντεκρίστο που βρίσκεται στα ανοιχτά της Μεσογείου και που εντυπωσίασε τον συγγραφέα όταν το άκουσε σε ένα από τα ταξίδια του.

Ο ήρωας της ιστορίας, ο Κόμης Μοντεκρίστο, του οποίου το αληθινό όνομα είναι ‘Εντμόντ Νταντές’, μας παρουσιάζεται ως ένας νεαρός ναύτης μόλις στα 19 του, ο οποίος βρίσκεται απλά στο λάθος μέρος, την λάθος στιγμή. Την ημέρα των αρραβώνων του, κατηγορείται από τις αρχές της Γαλλίας για προδοσία και συνομωσιολογία έναντι στον τότε βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΗ’, όταν το μόνο που έκανε ήταν να μεταφέρει ένα γράμμα με ασφάλεια επειδή το υποσχέθηκε στον καπετάνιο του. Το τι έλεγε αυτό το γράμμα δεν το μαθαίνει ποτέ ούτε ο αναγνώστης, ούτε ο Νταντές. Αυτό που μαθαίνουμε είναι το το προσωπικό όφελος τόσο του εισαγγελέα που φυλάκισε τον Νταντές, ως προς το να μην μαθευτεί το περιεχόμενο του γράμματος αυτού, καθώς κι αυτών που τον κατέδωσαν στις αρχές της Γαλλίας.

Στην φυλακή ο Νταντές γνωρίζει τον άνθρωπο που θα του αλλάξει τη ζωή, τον αβά Φαριά. Ο αβάς του μεταλαμπαδεύει όλες τις γνώσεις που κατέχει για την ιστορία, την ηθική και την ζωή, ενώ του κληροδοτεί και το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου του. Έτσι, 14 χρόνια μετά κι αφού ο Νταντές περνάει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μέσα από 40 κύματα, βρίσκεται από όλες τις απόψεις ελεύθερος να κυνηγήσει τους ανθρώπους που τον αδίκησαν.

Η ιστορία του αποτελεί τον ορισμό του “η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο”. Ο – πλέον – Κόμης Μοντεκρίστο, κινεί αθόρυβα και περίτεχνα τα νήματα μέχρι να βρεθεί στην κατάλληλη κοινωνικά και τοπικά θέση ώστε, όχι μόνο να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του, αλλά και να βοηθήσει τους φίλους του. Το πιο ενδιαφέρον, όμως, είναι ο τρόπος με τον οποίο επιφέρει την εκδίκηση του ο πρωταγωνιστής μας: όχι μόνο επιλέγει ξεχωριστό τρόπο εκδίκησης ώστε να φέρει την μεγαλύτερη δυνατή καταστροφή για τον εκάστοτε εχθρό (πνευματική, προσωπική, κοινωνική ή οικονομική), αλλά γενικότερα η ιστορία φαίνεται να ακολουθεί πιστά την κοσμοθεωρία των αρχαίων Ελλήνων σχετικά με την ηθική, την οποία υιοθετούσαν τόσο στην προσωπική τους ζωή όσο και στα έργα τους, “ύβρις, άτις, νέμεσις, τίσις”. Οι εχθροί διέπραξαν την “ύβρις” (κι αργότερα την “άτις”) συμπεριφερόμενοι με βίαιο κι αλαζονικό τρόπο ενάντια στον Νταντές, αψηφώντας τόσο επίγειους όσο και θεϊκούς νόμους σχεδιάζοντας την καταστροφή του κι έτσι, άθελά τους, δημιούργησαν στο πρόσωπό του την “νέμεσις” τους, η οποία ορίζεται ως ‘οργή κι εκδίκηση των θεών’, ενώ στο τέλος επέρχεται κι η “τίσις”, δηλαδή η τιμωρία τους. Μέσα στο βιβλίο, ο ίδιος ο συγγραφέας παρομοιάζει τον Μοντεκρίστο με τον Θεό κι ο ίδιος Μοντεκρίστο φέρεται να αναφέρει συχνά ότι πράττει στο όνομα του Θεού ώστε να φέρει στο φως την δικαιοσύνη.

Εν κατακλείδι, “Ο Κόμης Μοντεκρίστο” είναι μια ιστορία με στοιχεία ρομαντισμού, πολιτικής, ηθικής, αδικίας και δικαιοσύνης η οποία, ακόμη κι αν έχει μερικά αρνητικά κατά την γνώμη μου, όπως την υπερβολικά λεπτομερή πλοκή, κάπως δραματική κατά στιγμές και με ελαφρώς μεγάλο αριθμό δευτεραγωνιστών και τριταγωνιστών σε βαθμό που μπερδεύει τον αναγνώστη αν δεν είναι απόλυτα αφοσιωμένος στην ιστορία, αυτό το βιβλίο δεν αποτελεί τυχαία ένα αριστούργημα, το οποίο ανταποκρίνεται στα γούστα τόσο των πολύ απαιτητικών, όσο και των πιο χαλαρών αναγνωστών. Αν με γνωρίζετε προσωπικά, ίσως ξέρετε ότι δεν συγκαταλέγω τον εαυτό μου σε μεγάλο θαυμαστή τον λεγόμενων “κλασικών” έργων, όμως γι’ αυτό θα κάνω μια εξαίρεση. Μην το πείτε στον F. Scott Fidgerald.

Ο σύνδεσμος του βιβλίου στο Goodreads.